Ο πονηρός

Ρίγος με έπιασε σήμερα, μάλλον απο το κρύο, αλλά το πάλεψα και τώρα είμαι ακμαιότατος. Έχω παρατηρήσει οτι απο τότε που δεν πηγαίνω σχολείο (6 χρόνια τώρα) δεν έχω αρρωστήσει ποτέ. Οπότε συμπεραίνω, πως το θέμα είναι μάλλον και ψυχολογικό. Για να αποφύγουμε κάποιες καταστάσεις, πιέζουμε τους εαυτούς μας ώστε να 'νοσήσουν'. Πλέον μου φαίνεται αστείο το 'θέατρο' για να μην πάω σχολείο. Και η πλάκα είναι οτι οι γονείς το καταλαβαίνουν. Μάλλον συμπάσχουν και αυτοί μαζί με τις παιδικές μας 'ανησυχίες'. Να και μία φωτό με την ανθιυγεινή μου φάτσα, σαν σταφίδα απο το κρύο. Αν ήμουν νεότερος ίσως να πίστευα οτι έπερεπε να μου κόψουν κανένα πόδι για να ζήσω... :P